کشتی تایتانیک بوشهر (ابوشهر) - به یاد آن روزهای بوشهر!

آنهایی که تا به حال به بوشهر مسافرت کرده باشند حتما اسم رافائل به گوششون خورده است. پیتزای رافائل ، ساندویج رافائل و … اما شاید هیچکدام ندانند که چرا این همه اسم رافائل همه جا به چشم می خورد؟ رافائل کی بوده که این قدر، مردم این شهر، دوستش دارند؟

رافائل یک کشتی بود که سر گذشتی غم انگیز ولی شنیدنی دارد.

34 سال پیش محمد رضا شاه دو تا کشتی توریستی به نام های رافائل و میکلانژ از ایتالیا میخرد. میکلانژ از رافائل خیلی کوچکتر بود . رافائل بزرگ بود و با عظمت. یک کشتی با شکوه، با همه امکانات تفریحی که در زمان خودش نظیر نداشت. یک کشتی با سالنهای سینما و تئاتر، زمینهای ورزشی، استخر، هتل، تالارهای باشکوه، رستوران و … هیچ کدام از کشورهای پیشرفته آن زمان چنین کشتی نداشتند. میگویند روزی که رافائل از ایتالیا به سوی ایران حرکت میکند مردم ایتالیا با اشک رافائل رو بدرقه می کنند. چون کشورشون مثل ایران پول دار نبود و رافائلی رو که خودشون ساخته بودند مجبور بودند به ایران بفروفشند. رافائل در میان اشک و اندوه ایتالیا رو ترک کرد و زیبا و خرامان به سوی ایران پیش رفت. البته میکلانژ هم همراه رافائل به ایران اومد اما میکلانژ به هیچ عنوان با رافائل قابل مقایسه نبود.

سرانجام رافائل و میکلانژ به ایران رسیدند . میکلانژ رو به بندر عباس فرستادند و رافائل رو به بوشهر .

همه در برابرزبیایی و شکوه رافائل شگفت زده شده بودند. و الحق که ایتالیایی ها حق داشتند به خاطر از دست دادنش گریه کنند.

حالا دیگه رافائل مال ایران بود و خیلی ها برای دیدینش به بوشهر می آمدند، تا مدتی  هرچند کوتاه در این کشتی بگذرانند. جشنهای زیادی در تالارهای رافائل برگزار میشد.

تا اینکه انقلاب شد و طولی نکشید که ایران درگیر جنگ با عراق شد. همان سالها ایتالیا میکلانژ رو خرید و به ایتالیا برگرداند. اما رافائل هدف موشکهای عراقی قرار گرفت و اگرچه قابل تعمیر بود اما هیچکس نفهمید چرا کسی اینکار رو برای نجات رافائل انجام نداد. همه تجهیزات و مبلمان لوکس رافائل به یغما رفت و سرانجام رافائل آرام آرام به زیر آب رفت. آن روز مردم بوشهر آمده بودند برای آخرین بار آن را ببینند. حالا ما جای ایتالیایی ها گریه میکردیم! آخه همه رافائل رو دوست داشتند!

اطلاعات دقیق تر:

رافائل نام نخستین طرح کشتی‌های « میکل آنژ » و « رافائل » در سال ۱۹۵۸ میلادی کشیده شد است میباشد. قرار بود هنر تاریخی طراحی ایتالیایی‌ها با هنر و صنعت مهندسی کشتی سازی آن زمان در هم ممزوج شود و دو شناور بزرگ را ایجاد کند . طراحی‌ها در ابتدا، دو کشتی را با بدنه ی سیاه رنگ و دو دودکش بزرگ سفید نشان می‌داد.اما برخلاف دیدگاه سنتی کشتی سازان ایتالیایی، طراح این پروژه تصمیم به طراحی یک کشتی مدرن گرفت.بنابراین دوباره تیم طراحان دست به کار شدند و کشتی ای را با بدنه ی سفید همراه با دو دودکش بزرگ مشبک به سرپرستی پرفسور "موتورینو" استاد دانشگاه پلی تکنیک تورینو طراحی کردند. طراحی غریب و بی سابقه‌ای شده بود. در ۱۶ سپتامبر ۱۹۶۲ (یکشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۴۱) ابتدا کلید ساخت خواهر کوچکتر، کشتی میکل آنژ زده شد.پنج ماه بعد ساخت جفت بزرگتر این کشتی آغاز شد و رافائل نیز رخ نشان داد.سه سال بعد در ۱۹۶۵ (۱۳۴۴ ش) بود که کشتی میکل آنژ به آب انداخته شد و سفر خود را میان بندر جنوا و نیویورک آغاز کرد. کمی بعد هم رافائل به طول ۲۷۶ متر و عرض ۳۱ متر ساخته شد. رافائل را از همان ابتدا بسیار بزرگتر و مجلل تر ساخته بودند و فقط در دریای مدیترانه به سفرهای دریایی فرستاده می‌شد. کمی بعد این کشتی گرانبها نیز میان جنوا و نیویورک سفرهای عظیم دریای اش را با ۱۷۷۵ نفر مسافر آغاز کرد. امکانات امکاناتی که در رافائل و میکل آنژ تعبیه شده بود حیرت انگیز بود . در کشتی رافائل ۸۵۰ خروجی رادیو تلفنی، ۶ استخر شنا، ۷۵۰ کابین، ۱۸ آسانسور، ۳۰ سالن اجتماعات، تالار نمایشی با ۵۰۰ صندلی و باشگاه‌های ژیمناستیک و پرورش قوای جسمانی و... ساخته شده بود. اما باید به چیزی اعتراف کرد و آن این بود که این دو خواهر زیبارو و پرجاه و جلال، هیچگاه نتوانستند حتی لیره‌ای برای خطوط دریایی کشتیرانی ایتالیا منفعت به دست بیاورند! چرا که با وجود استقبال زیادی که از این دو کشتی می‌شد، هزینه‌های سنگین نگهداری آنها دیگر جایی را برای منفعت باقی نمی‌گذاشت .

در سال ۱۳۶۲ تصمیماتی برای بازگرداندن رافائل و میکل آنژ به سفرهای دریایی گرفته شد اما هنوز این تصمیم عملی نشده بود که در روز پنجشنبه ۲۶ آبان ۱۳۶۲ هواپیماهای عراقی بالاخره در گرماگرم بمباران خارگ و بوشهر آن را هدف موشک قرار داده و به آن آسیب جدی وارد کردند به حدی که رافائل تا نیمه در آب‌های کم عمق ساحلی لنگرگاه بوشهر فرورفت. چیزی نگذشت که یک کشتی باری به نام «ایران سلام» (ایران سیام) ناگهان به صورت اتفاقی با آن برخورد کرد و به بدنه اش آسیب جدی رساند و کاری را که هواپیماهای عراقی آغازش کرده بودند تمام کرد؛ رافائل کاملا در اعماق خلیج فارس غرق شد.

عکس های از زمان شکوه رافائل:

عکس هایی از جسد غرق شده رافائل رحمه الله علیه: