چه استان هایی فدای تبعیض نژادی شده اند؟
نويسنده: واحد بين الملل مركز امور زنان و خانواده
محروميت زدايي دانش آموزان دختر با رويكرد منطقه اي:
طرح
مذكور با هدف افزايش دسترسي دختران دانش آموز به آموزش رسمي در محرومترين
مناطق و افزايش پوشش تحصيلي دختران در مناطق محروم كشور پيش بيني و اجرا
شده است.
1-
افزايش نرخ دسترسي دانش آموزان دختر به آموزش رسمي از طريق آموزش از راه
دور اين طرح كه با هدف افزايش نرخ گذر تحصيلي دختران از راهنمايي به متوسطه
در حال اجرا ست منجر به افزايش نرخ گذر تحصيلي در 78 منطقه به
ميزان(080/0) و نيز پوشش تحصيلي 1800 دختر بازمانده از تحصيل مناطق محروم
در سال تحصيلي 85-84 شده است.
افزايش
دسترسي دختران مناطق محروم به آموزش دوره متوسطه با انتخاب محرومترين
مناطق آموزشي با استفاده از شاخص گذر تحصيلي از دوره راهنمايي به دوره
متوسطه و شناسايي علل و عوامل پايين بودن نرخ گذر تحصيلي و سپس آموزش از
راه دور عملياتي شده است.اين طرح در استانها ي اردبيل، زنجان، سيستان
وبلوچستان ، چهار محال و بختياري ، كهكیلويه و بوير احمد ، كرمانشاه و
ايلام و ساير نقاط محروم در اين استانها به مرحله اجرا در آمده است.
2- آموزش نيمه حضوري دختران بازمانده از تحصيل دوره راهنمايي در مناطق عشايري
3- افزايش
ظرفيت مدارس شبانه روزي در مناطق محروم و روستايي از جمله قوم بلوچ در
سيستان و بلوچستان، عربها در هرمزگان و بوشهر و تركمنهاي گلستان.
4- طرح آموزش نهضت سواد آموزي زنان خانه دار در مقطع سني بالا در سطح روستاها و مناطق محروم داراي قوميتهاي مختلف
5- شناسايي زنان بي سرپرست و بد سر پرست اقوام مختلف در مناطق محروم و آموزش آنان
6- طرح رحمت- دوره آموزشي مهارت زندگي و تحكيم بنيان خانواده براي زنان خانه دار اقوام مختلف
(مركز
امور زنان و خانواده در راستاي تحكيم و تقويت نهاد خانواده طرح آموزش رحمت
را كه بر گرفته از دو ثقل قرآن و عترت مي باشد با هدف كاربردي كردن قرآن و
سيره نبوي و ائمه معصومين عليهم السلام و محلي كردن و بومي كردن آموزشها ي
ديني براي زنان خانه دار در سراسر كشور اجرا مي كند از ويژگي هاي اين طرح
اختصاص آن براي مناطق محروم و روستايي كشورشامل اقوام كرد، لر ، بلوچ ، عرب
، ترك و فارس مي باشد ).
آموزش عالي:
تدابير خاص: اتخاذ رويكرد عدالت توزيعي در آموزش عالي
پس
از انقلاب اسلامي وزارت آموزش عالي در ادامه سياستهاي محروميت زدايي و
گسترش عدالت اجتماعي و به منظور تأمين نيروي انساني متخصص بومي اقدام به
تأسيس حداقل يك مؤسسه آموزش عالي در هر يك از استانهاي كمتر توسعه يافته
نمود. بطوريكه از سال 1370 شاهد تأسيس
دانشگاههايي در مراكز استانهاي كردستان ، ايلام، هرمزگان ، بوشهر، و زابل
كه ساكنان آنها كرد ،عرب و لر مي باشند هستيم. با اين اقدام دولت ضمن
تقويت دانشگاههاي موجود و تأسيس دانشگاههاي جديد سعي در بهبود وضعيت آموزشي
اين مناطق خصوصاً در بخش آموزش عالي نمود.
از
عمده ترين نمونه هاي اين رويكرد بحث منطقه اي كردن و سهميه بندي نمودن
مناطق در آزمون سراسري كنكور (آزمون ورودي دانشگاهها) بوده است.
براين اساس 35 درصد ظرفيت دانشگاهها به مناطقي اختصاص يافته كه امكانات آموزشي آنها اندك ارزيابي شده و محروم شناخته شدند. استانهايي
كه هم مراكز آنها و هم ساير نقاطشان محروم تعريف شده عبارت بودند ازاستان
بوشهر، استان هرمزگان، چهارمحال و بختياري ، لرستان ، ايلام، كهگيلويه و
بويراحمد، سيستان و بلوچستان ، كردستان و خوزستان.
استانهايي
كه غير از مراكز شان بقيه نقاط آنها محروم تعريف شده اند. بدين شرح مي
باشند: استان آذربايجان شرقي، آذربايجان غربي، گيلان، مازندران، خراسان ،
كرمان، زنجام ، سمنان، يزد، مركزي، اصفهان ، كرمانشاه ، همدان، فارس.
براي
بهبود وضعيت آموزش عالي در ميان عشاير از سال 1373 تاكنون در آزمون سراسري
دانشگاهها سهيمه اي تحت عنوان سهميه عشاير براي اين اقشار در نظر گرفته
شده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر